ENGELSİZ SEVGİ

Hangimiz aklımızın veya bedenimizin bedelini ödeyerek onu garanti altına alma gücüne ve iradesine sahibiz? Zihin ve beden sağlığı, Rabbimiz tarafından biz insanlara bahşedilen muazzam bir lütuf, nimet ve karşılıksız bir hediyedir. Eğer bizler bunun farkında olup sevgiyi hayatımıza katarsak, toplumdaki değerimiz artar.

Sevgi, bir insanın bir kişiye, duruma ya da nesneye karşı duyduğu ilgi ve bağlılıktır. Sevginin davranışa yansıyan hâli ise sevgi dolu gözlerle bakmak, dokunmak, öpmek, güzel sözler söylemek, zamanı paylaşmak, öncelik vermek ve onu düşünmektir. Eğer bu ilgi ve bağlılık olumsuz koşullara rağmen devam ediyorsa, işte o zaman gerçek sevgiden söz edebiliriz. Güzel olanı, iyiyi, becerikli ve yetenekliyi sevmek kolaydır. Ancak sevginin eksik olduğu durumlarda, kişi ya kendisiyle ya da çevresindeki koşullarla ilgili bir sorun yaşıyor demektir. Bu sorunlara sağlıklı bakış açıları geliştiren birey, sevgiyi öğrenebilir ve öğretebilir. Sevgi öğrenmenin önünde hiçbir engel yoktur; yani sevgi, engelli değildir.

Toplumsal hayatta biz engelliler ne yazık ki zaman zaman farklı muamelelere maruz kalıyoruz. Engelli olmak asla ayıp ya da utanılacak bir durum değildir. Asıl engel, insanların ikiyüzlülüğüdür. Gerçek engellilik, kişinin ruhunda ihtiras, nefret ve kin gibi hastalıkları barındırması; sevgisiz olmasıdır. Beynin, aklın ve ahlâkın engelli olmasıdır.

Eğer engellilere karşı farklı bir muamelede bulunacaksak, bu ancak onların ve ailelerinin hayatlarını kolaylaştırmak ve yüklerini hafifletmek amacıyla olmalıdır. Hayatı paylaşmak için hep birlikte engelleri kaldırdığımız bir dünyaya imkân tanıyalım. Unutmayalım ki sevginin aşamayacağı hiçbir engel yoktur.